முன்பெல்லாம்
நீ அடிக்கடி கண்ணில் தென்படும்
அந்த மாட வீதிகளில்
சுற்றிக் கொண்டிருப்பேன்
என்றாவது
நீ எதிரெதிர் வருகையில்
சின்னதாய்
ஒரு புன்னைகை புரிவாய்
அந்த புன்னகையின்
பிம்பத்தை
அப்படியே அடி மனதில்
பதிவிறக்கம்
செய்து விடுவேன்
அவ்விடம் விட்டு
நீ கடந்ததும் பரவும்
உன் ஸ்பரிசத்தின் வீரியம்
என் மூச்சினில் ஏறிடும் அந்நேரம்
உன் மணம் சென்றிடும்
தடம் சென்றிடுவேன்
என் மனம் நின்றிட
இடம் தேடிடுவேன்.
பார்க்க
முடியாது என்று தெரிந்தும்
அதே போன்றதொரு
அழகிய நினைவுகளுடனே
அன்றும் அந்த வீதிகளில்
சுற்றிக் கொண்டிருந்தேன்
கொடுக்கப் போவதில்லை
என்று தெரிந்தும்
உனக்காக வாங்கிய
ஆறேழு பரிசுகள்
பேசப்போவதில்லை
என்று தெரிந்தும்
உனக்காக மனனம் செய்த
நாலைந்து கவிதைகள்
வரப்போவதில்லை என்று
தெரிந்தும் நீ வந்திறங்கும்
பேருந்து நிலையத்தில்
அட்டையாய் ஒட்டிக்
கொண்டிருந்தேன்
கொடுத்துவிட்டு பேசுவதா
பேசிவிட்டு கொடுப்பதா
என்று குழம்பியதில்
நீ வரும் பேருந்து
என் முன் வந்து நின்றது
தேடி அலைந்ததில் உன்னைத்
தொலைத்ததுதான் மிச்சம்
நேரங்கள் கடந்தோடி என்னை
இழந்ததுதான் மிச்சம்
அன்று ஏனோ நீ வரவில்லை
No comments:
Post a Comment