சச்சின் ஒரு சகாப்தம்

பதினான்கு வயதில் ஒரு சிறுவன் எம்.ஆர்.எஃப் பேஸ் பவுண்டேசனுக்கு வேகப்பந்து வீச்சு பயிற்சிக்காக வருகிறான்.  மட்டைவீச்சில் கவனம் செலுத்துமாறு பயிற்சியாளர் டென்னிஸ் லில்லி அவனுக்கு அறிவுறுத்துகிறார்.  பயிற்சியாளர் அக்ரேக்கரிடம் கடுமையானப் பயிற்சி மேற்கொள்ளும் அந்த சிறுவன் பள்ளிகளுக்கிடையேயான ஒரு போட்டியில் தன் நண்பன் வினோத் காம்ப்ளியுடன் இணைந்து முதல் விக்கெட்டிற்கு 664 ரன்கள் குவிக்கிறான். முதல் தர போட்டிகளுக்கான மும்பை அணியில் இடம் கிடைக்கிறது.

விளையாடிய முதல் ரஞ்சி போட்டியிலேயே சதம் அடிக்கிறான். அடுத்தடுத்து இரானி கோப்பை, துலிப் கோப்பை என அறிமுகம் ஆகும் தொடர்களிலெல்லாம் சதமடித்தே எதிரணி வீரர்களைச் சாகடிக்கிறான். 

கிருஷ்ணமாச்சாரி ஸ்ரீகாந்த் தலைமையில் பாகிஸ்தான் செல்லும் இந்திய அணியில் அந்த பதினாறு வயது சிறுவனுக்கு வாய்ப்பளிக்கப்படுகிறது. வக்கார் யூனிஸ், இம்ரான் கான், வாசிம் அக்ரம் என மிகச்சிறந்த வேகப்பந்து வீச்சாளர்களின் பந்துகள் அவனைத் துளைக்கின்றன. உச்சமாக இம்ரான் கான் வீசியப் பந்து அவனின் மூக்கை உடைக்கிறது. பயந்து ஓடாமல் தொடர்ந்து களத்தில் நின்றுப் போராடுகிறான். 

டெஸ்ட் தொடர் முடிந்தவுடன் ஒரு இருபது ஓவர் கண்காட்சிப் போட்டி பெஷாவரில் நடைபெறுகிறது. பாகிஸ்தான் அணியின் சிறந்த சுழற்பந்து வீச்சாளாரான அப்துல் காதிர் அவனை சின்னப்பையன் என சீண்டுகிறார். பந்து சிக்சருக்குப் பறக்கிறது. என் பந்தையா அடிக்கிறாய் என மீண்டும் சீண்டுகிறார், மீண்டும் பந்து சிக்சருக்குப் பறக்கிறது. கோபத்தின் உச்சிக்கே செல்கிறார் அப்துல் காதிர், அடுத்த பந்தும் சிக்சருக்குப் பறக்கிறது. எதுவும் பேச முடியாமல் ஓவரை வேகமாக முடிக்க முயல்கிறார் அப்போதும் பந்து சிக்சருக்குப் பறக்கிறது. அப்துல் காதிரின் ஒரே ஓவரில் 27 ரன்கள். அந்தபோட்டியில் 18 பந்துகளில் 53 ரன்கள் விளாசுகிறான் அந்த சிறுவன். அனைவரின் கண்களும் அந்த சிறுவன் மீது அன்று விழுகிறது. அன்றிலிருந்து இன்று வரை கிரிக்கெட் என்றாலே அடுத்து உச்சரிக்கப்படும் வார்த்தை சச்சின் என்றாகிவிட்டது.

அந்த சிறுவனுக்கு ஒரே ஒரு கனவுதான். உலகக்கோப்பை வெல்லும் இந்திய அணியில் தானும் இடம்பெற வேண்டும் என்பது. அதற்காக அவன் போராடிய வருடங்கள் 22. அவன் விளையாடிய ஆறாவது உலகக்கோப்பையில் தான் அது நிறைவேறியது. 1996, 2003 இரு உலககோப்பைகளிலும் கோப்பை வெல்லும் வாய்ப்பை இந்திய அணியின் வாயில் தேடி வரவைத்தான். ஆனால் அப்போதைய கேப்டன்கள் முறையே முகமது அசாருதீனும், சௌரவ் கங்குலியும் எடுத்ததவறான முடிவுகள் அவன் கனவைத் தள்ளிப்போட்டன. இத்துனைக்கும் அந்த இரு தொடர்களிலும் அதிக ரன்கள் அடித்திருந்தான் அந்த வீரன். 2003 உலகக்கோப்பைத் தொடர் நாயகன் விருதை வாங்கியபோது அணி கோப்பையை வெல்லாமல் நான் மட்டும் விருது வாங்குவது கண்ணீரை மட்டுமே வரவழைக்கிறதென்று மைதானத்திலேயே தேம்பி தேம்பி அழுதான். 2011 உலகக்கோப்பையை இந்திய அணி இவருக்கு சமர்பித்தப் பொழுது இந்தியாவே பெருமிதம் கொண்டது. 22 ஆண்டுகளாக இந்திய அணியைத் தனது தோளில் தாங்கிய வரை நாங்கள் எங்கள் தோள்களில் சுமந்துச் செல்வதில் தவறென்ன இருக்கிறது என்ற விராட் கோலியின் வார்த்தைகள் எத்துனை அர்ப்பணிப்பை அதனுள் புதைத்துவைத்துள்ளது.

சச்சின் மட்டைவீச்சில்  மட்டுமல்ல பந்துவீச்சிலும் போதுமான அளவிற்கு சிறப்பாகவே பங்களித்துள்ளார். ஒரே மைதானத்தில் இருமுறை 5 விக்கெட்டுகளை வீழ்த்திய சாதனையும் அவரிடத்தில் உள்ளது. தென் ஆப்ரிக்காவிற்கு எதிரான ஒரு போட்டியில் தென் ஆப்ரிக்கா அணி வெற்றிப்பெற கடைசி ஓவரில் 6 ரன்களே தேவைப்பட, அந்த கடைசி ஓவரை வீசுவது யாரென்ற குழப்பநிலை. கபில்தேவ், ஸ்ரீநாத் போன்ற முன்னணிப் பந்துவீச்சாளார்கள் எல்லாம் பின்வாங்க, சச்சின் அந்த ஓவரை வீசி இந்திய அணியை வெற்றிப்பெறச் செய்தார். அது அவரின் பந்துவீச்சுத் திறமைக்கு சான்று என்று கூற முடியாவிட்டாலும் சச்சினின் தன் மீதான தன்னம்பிக்கையின் மிகச்சிறந்த எடுத்துக்காட்டு அந்தப்போட்டி.

24 வருடங்கள் இந்திய அணியின் ஒன் மேன் ஆர்மி, சச்சின் அவுட்டாகிவிட்டாலே இந்தியாவும் அவுட்டென டீ.வியை அணைத்துவிட்டு செல்வோர் அதிகம். அது மட்டுமா ரசிகர்கள் என்றப் பெயரில் இந்தியாவில் நிறைய கிரிக்கெட் பைத்தியங்கள் உருவானது அவரது ஆட்டத்திற்காக.

24 வருடங்களாக ஒரு விளையாட்டில் தொடர்ந்து மிகச்சிறந்த வீரராக ஒருவர்  இருப்பதென்பது எத்தகைய கடினம் என்பதை நீங்கள் சச்சினாக இருந்தால் மட்டுமே உணரமுடியும். 39 வயதான போதும் ரன்களின் மீதான தனது தாகம் சிறுதும் குறையவில்லை. கிரிக்கெட்டில் எத்துனையோ வீரர்கள் வந்துசென்று விட்டனர் ஆனால் சச்சின் மட்டுமே என்றும் நிரந்தரம். வீட்டிற்கு வந்திருக்கும் விருந்தாளிகளை எப்போ கிளம்புவிங்க... எப்போ கிளம்புவிங்க... என்று கேட்டு விரட்டுவதைப் போல் எப்போது ஓய்வு அறிவிப்பீர்கள் என கேட்டே அவரை ஓய்வு முடிவை அறிவிக்க வைத்துவிட்டனர். 19 டெஸ்ட்களில் சதமடிக்காததால் அவரின் ஃபார்ம் போய்விட்டதென அனைவரும் கதறுகிறார்கள். அப்படியாயின் 27 போட்டிகளில் சதமடிக்காத காம்பிர், 33 போட்டிகளில் சதமடிக்காத சேவாக், 3 வருடங்களாக தனது ஃபார்மை தொலைத்துவிட்டு இன்னும் தேடிக்கொண்டேயிருக்கும் தோனி இவர்களையெல்லாம் என்ன செய்வது. சச்சின் சாதனைகளுக்காகவே விளையாடிவருகிறார் என்ற ஒரு சாராரின் அர்த்தமற்ற குற்றச்சாட்டும் அவரின் மீது விழுவது உண்டு. அப்படியாயின் அவர்கள் சச்சினைப் பற்றி முழுமையாக அறியாதவர்கள் என்றே கூறலாம். 2009 ஹைதரபாத்தில் ஆஸ்திரேலியாவிற்கு எதிரான ஐந்தாவது ஒருநாள்போட்டியில் 175 ரன்கள் எடுத்த சச்சினின் ஆட்டத்தைப் பார்த்திருந்தால் அவர்களால் இப்படி பேசியிருக்க முடியாது. போட்டி முடிந்தவுடன் ஆஸ்திரேலியா அணியின் முன்னாள் கேப்டன் ஸ்டீவ்வாக் ஆஸ்திரேலிய அணி இந்தியாவிடம் வெற்றிப் பெற்றுவிட்டது ஆனால் சச்சின் என்ற தனிமனிதனிடம் தோல்வி அடைந்துவிட்டது என்றே வர்ணனைச் செய்தார்.

இந்திய அணிக்காக அர்ப்பணிப்புடன் விளையாடிய ஒருவனுக்கு அவர்கள் கொடுத்த ஒரே மரியாதை அவன் ஒரு சுயநலவாதி என்ற பட்டம் மட்டுமே.

எப்போதெல்லாம் இந்திய அணி  தொடர் தோல்விகளை சந்திக்கிறதோ அப்போதெல்லாம் சச்சின் ஓய்வு அறிவிக்க வேண்டும் என்ற குற்றச்சாட்டுகள் உடன் எழும். இத்தனை நாள் எங்கு இருந்தார்கள் என்றுக்கூட தெரியாத நிலைமையிலிருந்த சில முன்னாள் வீரர்கள், தங்கள் மீது மீடியா வெளிச்சம் விழ சச்சினைப் பயன்படுத்திக்கொண்டனர்.  அப்போதெல்லாம் தனது மட்டையை வீசி அவர்களின் வாயை அடைத்தார். ஆனால் இம்முறை தனது மட்டையையே வீசி எறிந்துவிட்டு சென்றுவிட்டார். அந்த அளவிற்கு அவர் செல்லும் இடமெல்லாம் நீங்கள் எப்போது ஓய்வு அறிவிப்பீர்கள் என்ற கேள்வியைச் சுமந்துக்கொண்டு அவர் பின்னாலேயே சென்றது மீடியா. சச்சினின் இந்த முடிவு மீடியாக்களுக்கு வேண்டுமானால் சந்தோசமான செய்தியாக இருக்கலாம். எங்களைப் போன்ற கிரிக்கெட் ரசிகர்களுக்கோ அல்லது சச்சின் வெறியர்களுக்கோ இது ஒரு மோசமான செய்தி. அது ஒரு வதந்தியாகவே இருந்திருக்கக்கூடாதா என்றே இன்று வரை தவிக்கிறது மனது. இந்திய கிரிக்கெட் வாரியமாவது சச்சினின் இம்முடிவை நிராகரித்திருக்கக்கூடாதா என்றுக்கூட ஏங்குகிறது. இது அவரின் தன்னிச்சையான முடிவாக இருந்திருந்தால் வரவேற்கத்தக்கதாக இருந்திருக்கும். ஆனால் எது எப்படியோ சச்சினின் முடிவு எதுவாயினும் அதை ஆதரிக்கும் மனநிலைமைக்கு எங்களை நாங்கள் பக்குவப்படுத்திக் கொண்டுவிட்டோம். என்ன... சச்சின் இல்லாத கிரிக்கெட்டை எப்படி. ரசிப்பது என்பது மட்டும் விளங்கவேயில்லை. கடவுள்  இல்லாத கோயிலில் யாரை தரிசிக்க செல்வது

                     

-          யோகி