குறள் மழை - 4

ஒழுக்கத்திற்கு பெயர் போன முனிவர் தம் பெருமையை அழகாய் சொல்லி இருக்கிறார் வள்ளுவர் அவரது மூன்றாவது அதிகாரத்தில். இதோ அறத்துப்பாலின் பாயிரவியலில் மூன்றாவது அதிகாரமான, 'நீத்தார் பெருமை" , என்னே அருமை.

ஆசைகள் அனைத்தும் துறந்து
நன்னெறி எதுவென அறிந்து
அதன்படி நின்றும் நடந்தும் காட்டும் முனிவர் தம்  அருமை
அதை நூல்கள் தம்முள் ஏற்று கற்பிப்பதே அவைகளின் பெருமை

ஒழுக்கத்து நீத்தார் பெருமை விழுப்பத்து
வேண்டும் பனுவல் துணிவு.
 -
எண்ணிலும் அடங்குமோ
முனிவரின் புகழும் அது
இதுவரை
பிறந்தார் எத்தனைப் பேரோ
இறந்தார் எத்தனைப் பேரோ
அவர் புகழின் எண்ணிக்கையும் அதைப் போன்றது

துறந்தார் பெருமை துணைக்கூறின் வையத்து 
இறந்தாரை எண்ணிக்கொண் டற்று.
-
பிறப்பு பேறு என்னும்
இரண்டின் இன்ப துன்பங்களை எண்ணியும்
திண்ணிய நெஞ்சம் கொண்டு துறவறம் ஏற்ற  முனிவரின் பிறப்பு
இவ்வுலகின் சிறப்புகளுளெல்லாம் சிறப்பு!

இருமை வகைதெரிந்து ஈண்டுஅறம் பூண்டார்
பெருமை பிறங்கிற்று உலகு.
-
அன்குசமாம்  நம் அறிவு
அதைக் கொண்டு புலன்கள் ஐந்தும்
நலன்கள் அற்று துறந்திட்ட
முனிவனுக்கே கிட்டும்
முக்தி அது எட்டும்

உரனென்னும் தோட்டியான் ஓரைந்தும் காப்பான்
வரனென்னும் வைப்பிற்கோர் வித்து
-
புலன் ஐந்தும் புதைத்தவன்
தேவாதி தேவனான இந்திரனுக்கு நிகர்
இதனை அறியாதவனே
உன் அறியாமையைத் தகர்.

ஐந்தவித்தான் ஆற்றல் அகல்விசும்பு ளார்கோமான்
இந்திரனே சாலுங் கரி
-
புலன்களை அடக்கி ஆளுதல்
புவியை அடக்கி ஆளுதலை ஒத்தது
கடினமான இதனை எளிதாய் செய்வர் முனிவராகிய பெரியர்
எளிதானதை கடினமென காண்போர் சிறியர்

செயற்கரிய செய்வார் பெரியர் சிறியர்
செயற்கரிய செய்கலா தார்
-
சுவை
ஒளி
தொடு உணர்வு
ஓசை
மணம்
இவை ஐந்தின் வகை அறிவான்
இவ்வுலகையே  தன் வசமாக்கிய துறவன் அவன்

சுவைஒளி ஊறுஓசை நாற்றமென ஐந்தின்
வகைதெரிவான் கட்டே உலகு
-
தந்திரம் இல்லா மாந்தர் இவரின்
மந்திரம் பூண்ட சொற்கள் அவை
எந்திர வேகத்தில் திக்கெட்டும் தீட்டிவிடும்
இவர்களின் புகழோவியத்தை காட்டிவிடும்!

நிறைமொழி மாந்தர் பெருமை நிலத்து
மறைமொழி காட்டி விடும்
-
குணமென்னும் மலையின் உச்சியில் நிற்பினும்
தடுத்திடவும் முடியுமோ
நொடிப்பொழுதே ஆயினும்
தடித்தெழுந்த இவரின் சினத்தையும்!

குணமென்னும் குன்றேறி நின்றார் வெகுளி
கணமேயும் காத்தல் அரிது
-
உயிர்கள் அனைத்தும் ஒத்தவை என
அருள் அதன் அளவு ஒரேபோல் காண்பித்து
உச்சியில் நிற்கும் முனிவன்
நிச்சயம் ஒரு மேன்மையானவன்

அந்தணர் என்போர் அறவோர்மற் றெவ்வுயிர்க்கும்
செந்தண்மை பூண்டொழுக லான்

                                                                             ஜெய கீதா